Sinterklaas en Stotteren

Woorden doen ertoe……dat is iets wat me de laatste tijd veel bezig houdt. Toevallig zei mijn treingenoot gisteren hetzelfde ‘woorden doen ertoe’. Waarop de andere treingenoot zei “ja, kijk maar naar de NS. Vroeger heetten deze treinen ‘stoptreinen’, dat hebben ze niet voor niets veranderd in ‘sprinters’, terwijl je nog steeds bij elk station stopt en we niet sneller gaan!” Wat dit met stotteren te maken heeft? Lees verder…

Veel kinderen die stotteren hebben het idee dat zij de enigen zijn die stotteren. Ze kennen niemand anders in hun omgeving die ook stottert en al helemaal geen leeftijdsgenootjes. Dat kan soms best lastig zijn, hoe begripvol en tolerant jullie als ouders ook zijn.

‘Wat een mooie tekening heb jij gemaakt!’ ‘Wow, dat kan jij al goed!’ ‘Knap hoor!’ Hoe jonger kinderen zijn hoe enthousiaster vaak onze reacties op de creaties waar ze mee aan komen.

‘Is hij niet te jong voor therapie?’ is een vraag die we nog geregeld horen. Deze vraag komt vanuit de verouderde gedachte dat therapie bij stotteren betekent dat een kind anders moet leren praten of dat het vanzelf overgaat. Of dat een kind wel zelf gemotiveerd moet zijn. Deze gedachten kloppen niet.

Sommige kinderen liggen er in groep 6 al wakker van: de eindmusical. ‘Hoe moet dat nou toch met mijn stotteren?’, ‘Ik durf nooit op dat podium te gaan spreken’.

Broddelen… het is een nog vrij onbekende term in Nederland. Toch komt broddelen ongeveer net zo vaak voor als stotteren, of zelfs net iets vaker. Hoe komt het nu dat we er dan toch zo weinig over horen?

‘Op school gaat het eigenlijk heel goed, alleen voor het lezen zit hij in een extra oefengroepje’. ‘De DMT moet ik nog een keer doen, want daar scoor ik steeds onvoldoende op’. Gelukkig horen we dit soort opmerkingen steeds minder.

Hoe verschillend we als mens ook zijn, we hebben allemaal één ding gemeen. We leven in een binnenwereld én in een buitenwereld. In onze buitenwereld laten we zien hoe we eruit zien en hoe we ons gedragen.

Heb je even? De titel telt slechts vier woorden, maar de blog kan een leestijd van jaren hebben. Dat zal ik je besparen. Er zijn boeken vol geschreven over wat stotteren is en hoe het komt dat mensen gaan stotteren.

Als je peuter of kleuter net is gaan stotteren is één van de eerste dingen die we jou als bezorgde mama of papa willen laten weten: ‘Jij bent niet de oorzaak van het stotteren’. Eventuele schuldgevoelens mag je loslaten. Dan ontstaat al snel ruimte om te kijken hoe je kan helpen.