Stotterkamp Camp Dream.Speak.Live.

Voor: ouders van kinderen die stotteren
Geschreven door: Melany Comperen en Femke de Smit van Stotterteam Tilburg
Leestijd: ca 7 minuten

Veel kinderen die stotteren hebben het idee dat zij de enigen zijn die stotteren. Ze kennen niemand anders in hun omgeving die ook stottert en al helemaal geen leeftijdsgenootjes. Dat kan soms best lastig zijn, hoe begripvol en tolerant jullie als ouders ook zijn.

Bij Camp Dream.Speak.Live, ook wel ‘stotterkamp’ genoemd, stotteren alle kinderen. De ervaring leert ons dat kinderen het enorm fijn vinden om andere kinderen te ontmoeten die ook stotteren, kinderen die ook weten hoe stotteren voelt. Er ontstaan nieuwe vriendschappen. De kinderen ervaren dat ze compleet zichzelf mogen en kunnen zijn. Ze maken plezier met elkaar en leren van elkaar. Zo leren ze met steeds meer zelfvertrouwen communiceren.

Wat is het?

Camp Dream.Speak.Live. The Netherlands is een wetenschappelijk bewezen groepstherapie voor kinderen die stotteren. Het (dag)kamp, dus zonder overnachting, is geschikt voor kinderen van groep 3 tot en met groep 8 van de basisschool en duurt drie dagen. Camp Dream.Speak.Live. heeft als doel de impact van stotteren te verminderen en het zelfvertrouwen en de veerkracht van de kinderen te vergroten. Daarnaast is er natuurlijk ook nog genoeg ruimte om samen veel plezier te maken!

CARE, not cure

De meeste kinderen van 7 jaar en ouder zullen blijven stotteren. Bij het stotterkamp proberen we niet het stotteren te ‘genezen’, want kinderen die stotteren hebben geen ‘CURE’ nodig; het zijn gezonde kinderen. Bij het praten zijn er soms stotters en dat is oké. Wel kunnen kinderen die stotteren vaak wat ‘CARE’ gebruiken, want het kan soms wel uitdagingen met zich meebrengen als je (kind) stottert. Er zijn risico’s op een negatieve impact op de kwaliteit van leven. Daarom werken we bij het stotterkamp volgens het CARE-model van de Universiteit van Texas. Zo helpen we de kinderen om deze uitdagingen aan te kunnen, als zelfverzekerde sprekers met een stotter.

 CARE staat voor Communication, Advocacy, Resiliency en Education. In het Nederlands gebruiken we:

  • De C van Communicatie: Communicatie is de basis om contact te maken met anderen, vriendschappen de sluiten en doelen in het leven te behalen. Bij het stotterkamp leren de kinderen hoe ze zelfverzekerd kunnen communiceren en hoe ze daarvoor hun stem, houding en gezicht kunnen gebruiken; Middels voorbeelden en rollenspellen wordt er nagedacht over o.a. de volgende dingen: hoe komt het over als iemand stevig staat? Of als iemand naar beneden kijkt terwijl hij praat? Wat als iemand zachtjes en binnensmonds stottert om het te verbergen? En als iemand duidelijk praat en de stotter ook laat horen? Tijdens het stotterkamp oefenen we met communicatie op veel verschillende momenten en op veel verschillende manieren. Zo mogen de kinderen o.a. zelf lekkere snoepjes, een ijsje en hun snack bestellen. Ook spreken ze mensen aan op straat tijdens een leuke speurtocht.

  • De A van Ambassadeurschap; Ambassadeurschap is een ander woord voor belangenbehartiging, het opkomen voor een bepaalde doelgroep. Bij Camp leren de kinderen om een echte ‘stotterinfluencer’ te worden, doordat zij aan andere kinderen en volwassenen uitleg kunnen geven over stotteren. Als meer mensen weten wat stotteren is en begrijpen wat kinderen die stotteren nodig hebben (of juist niet nodig hebben), dan is dat voor de kinderen zelf ook gemakkelijker. Ze helpen niet alleen zichzelf hiermee, maar ook andere kinderen die stotteren; nu en in de toekomst. Hierbij ontstaat een soort sneeuwbaleffect wat ervoor zorgt dat ‘de wereld meer leert over stotteren’. Dat gaat niet zo snel natuurlijk, maar met kleine stapjes kunnen we samen veel bereiken. Door middel van ‘design thinking’ leren de kinderen ook echt groot denken: wat moet de wereld nu eigenlijk weten over stotteren? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat die boodschap verspreid kan worden? Tijdens de eerdere edities van het stotterkamp hebben we al gemerkt dat de kinderen met de meest creatieve en originele ideeën komen om de wereld meer te leren over stotteren. Hoe leuk zou het zijn, als een aantal van die ideeën ook wel echt opgepakt kan gaan worden!

  • De R van veeRRRkracht; Kinderen die stotteren hebben meer kans op negatieve reacties op hun spreken dan andere kinderen. Hierdoor kunnen ze minder vertrouwen krijgen in hun communicatie, waardoor ze bijvoorbeeld minder zeggen dan ze eigenlijk zouden willen zeggen. En daardoor wordt goed contact maken met anderen juist weer moeilijker. Bij het onderdeel ‘veerkracht’ leren we kinderen om te gaan met lastige situaties, zoals o.a. onhandige opmerkingen van een kennis, klasgenoten die lachen om het stotteren en/of ongevraagde adviezen van andere mensen. En hoe kan dat beter dan in een groep? Door met elkaar mee te denken en door samen middels improvisatietheater te oefenen met reageren op zulke situaties, worden kinderen flexibeler in hoe ze spontaan kunnen reageren tijdens moeilijke momenten, bijvoorbeeld bij pesten. De kinderen leren hoe ze informatie over stotteren kunnen delen op een positieve en krachtige manier. Onderzoek toont aan dat het versterken van de veerkracht bij kinderen die stotteren, de impact van het stotteren verkleint.

  • De E van Educatie; het leren over stotteren. De meeste kinderen die meedoen aan het stotterkamp, weten al veel over stotteren. Tijdens het stotterkamp krijgen ze nog meer kennis over stotteren. Deze kennis kunnen ze dan weer gebruiken om andere mensen meer te leren over stotteren (ambassadeurschap) en om te gebruiken als reactie op vervelende situaties (veerkracht). De informatie die de kinderen krijgen over stotteren, leren ze door allerlei leuke activiteiten, zoals een quiz en door middel van spelletjes.

Samengevat is CARE ontwikkeld om kinderen in hun kracht te zetten en een positieve houding te geven t.a.v. hun eigen communicatie en hun stotteren. De kinderen leren met tegenslagen om te gaan die ze tegenkunnen komen als gevolg van hun stotteren. Daarnaast leren op een zinvolle manier relaties aangaan met leeftijdsgenootjes. De kinderen gaan inzien dat wat zij te zeggen hebben belangrijk is en dat ze zich door het stotteren nooit moeten laten tegenhouden om hun dromen na te jagen, vrijuit te zeggen wat ze willen zeggen en volop te leven; Dream.Speak.Live!

Opbouw van het stotterkamp

Wanneer je op dag 1 van Camp Dream.Speak.Live binnenkomt samen met je zoon of dochter, word je warm welkom geheten door de enthousiaste medewerkers van het stotterkamp. Zij wijzen je de weg en laten zien in welk groepje je zoon/dochter ingedeeld is. Je kind krijgt een T-shirt en een notitieboekje en maakt kennis met zijn/haar groepsgenootjes en de groepstherapeut. De kinderen worden uitgenodigd om alvast kennis met elkaar te maken. Op tafel staan wat spelletjes die de kinderen met elkaar kunnen spelen totdat het programma begint. Het stotterkamp begint op dag 1 met een korte uitleg waar de ouders bij aanwezig zijn. Daarna nemen de ouders afscheid van hun kind en kan het echte programma beginnen. Aan het einde van de dag mogen de ouders weer binnenkomen. De kinderen kunnen dan vertellen wat ze die dag hebben meegemaakt en de groepstherapeut kan met elke ouder nog even de bijzonderheden van die dag bespreken. Jullie krijgen een evaluatieformulier mee naar huis, dat jullie de volgende ochtend weer ingevuld mee mogen nemen. Op dag 2 en dag 3 start het dagprogramma zonder de ouders erbij. Als er bijzonderheden zijn of je wil graag iets delen met de groepstherapeut, mogen jullie uiteraard wel even mee naar binnen lopen in de ochtend. Aan het einde van de derde dag is er een grote finale waarbij alle papa’s, mama’s, opa’s, oma’s, broers, zussen en andere belangrijke mensen aanwezig mogen zijn. De kinderen zullen dan met veel trots laten zien wat zij geleerd hebben.

Mijn kind durft niet zo goed

Sommige kinderen vinden het stotterkamp in het begin best spannend. Logisch ook, ze kennen de andere kinderen niet en ze weten nog niet zo goed wat ze moeten verwachten. Op dag één zien we in de ochtend vaak nog wat gespannen gezichtjes en is het echt nog even aftasten. Dat is heel normaal. Uit ervaring weten we inmiddels gelukkig: hoe onwennig en timide de kinderen de eerste dag soms binnenkomen, aan het einde van de eerste dag is daar niets meer van te merken! Sterker nog; we hebben al meerdere keren gezien dat er tijdens Camp Dream.Speak.Live hele mooie vriendschappen zijn ontstaan tussen kinderen.

Reacties van deelnemers

Wij als organisatie en betrokken logopedist-stottertherapeuten zijn uiteraard al lang overtuigd van de grote meerwaarde die Camp Dream.Speak.Live heeft voor kinderen die stotteren en hun ouders. De echte ervaringsdeskundigen zijn echter de kinderen die daadwerkelijk hebben deelgenomen aan eerder edities van het stotterkamp. Een paar weken na elk stotterkamp vindt een individueel eindgesprek plaats met alle deelnemende kinderen en hun ouders. In deze nagesprekken hebben ouders onder andere aangegeven dat hun kind sinds het kamp meer zelfvertrouwen heeft. Sommige ouders hebben laten weten dat hun kind meer praat (ook tegen vreemden). Andere ouders hebben aangegeven dat hun kind meer ontspannen spreekt. Ook hebben we van veel ouders gehoord dat het stotterkamp echt geholpen heeft bij de acceptatie, dat de kinderen na het stotterkamp nog meer voelen dat stotteren écht helemaal oké is, dat kinderen beter begrijpen wat stotteren nu precies is en dat het ook voor de ouders zelf een leerzame ervaring is geweest.

Een greep uit de reacties die we na de vorige edities van Camp Dream.Speak.Live hebben gekregen:

Kinderen

  • “Ik weet nu beter wat ik moet doen als iemand iets zegt over mijn stotteren”;
  • “Ik heb meer zelfvertrouwen en ik vind het minder spannend als ik een leesbeurt krijg op school”;
  • “Het leek voor mij wel of ik een beetje thuis was daar”;
  • “Ik hoef mijn stotters niet meer te verstoppen. Ik ben niet meer bang om te stotteren. Eerder koos ik vaak een ander woord. Nu ga ik gewoon door met het woord wat ik wilde zeggen en ik laat de stotter helemaal komen”.

Ouders

  • “Stotterkamp is het meest waardevol geweest voor het acceptatieproces; dat je samen ziet dat alles normaal is. Je zelfvertrouwen en jezelf kunnen zijn. Het is geen issue meer”;
  • “Dat ze zo voor de groep zou durven praten had ik nooit voor mogelijk gehouden”;
  • “Er is meer openheid, het stotteren is geen taboe meer”;
  • “Ze praat meer, durft meer te vertellen in de klas”;
  • “Na het stotterkamp was er zo’n wereld van verschil; zo’n ander jochie, zo vol vertrouwen”;
  • “De grootste verandering is dat hij nu weet dat hij niet gek is, dat hij heel normaal is en helemaal oké zoals hij is”;
  • “Het heeft haar onwijs geholpen”;
  • “Het is mooi om t zien dat hij door het stotteren niet wordt beperkt in zijn enthousiasme om te praten en dat hij nu lekker door blijft kletsen”.

Inschrijven

Ben je na het lezen van deze blog enthousiast geworden, ga dan naar www.stotterkamp.nl.

Daar is nog meer informatie te lezen en is ook het inschrijfformulier te vinden. Wil je liever van te voren even overleggen of heb je nog vragen? Neem dan gerust contact met ons op!

Femke van Logopediepraktijk Tilburg is telefonisch of via whatsapp te bereiken via 06-20554939 of per e-mail via femkedesmit@logopediepraktijktilburg.nl

©Stotterteam Tilburg – delen van deze tekst mag, graag zelfs! Vermeld dan wel de link en/of onze naam erbij.

Woorden doen ertoe!

Woorden doen ertoe!

Woorden doen ertoe……dat is iets wat me de laatste tijd veel bezig houdt. Toevallig zei mijn treingenoot gisteren hetzelfde ‘woorden doen ertoe’. Waarop de andere treingenoot zei “ja, kijk maar naar de NS. Vroeger heetten deze treinen ‘stoptreinen’, dat hebben ze niet voor niets veranderd in ‘sprinters’, terwijl je nog steeds bij elk station stopt en we niet sneller gaan!” Wat dit met stotteren te maken heeft? Lees verder…

Sinterklaas en Stotteren

Sinterklaas en Stotteren

“Sinterklaas is een leuke en spannende tijd voor veel kinderen. Zo ook voor kinderen die stotteren. Emoties (positieve én negatieve) zorgen bij kinderen vaak dat ze meer gaan stotteren.”

Compliment en Zelfvertrouwen

Compliment en Zelfvertrouwen

‘Wat een mooie tekening heb jij gemaakt!’ ‘Wow, dat kan jij al goed!’ ‘Knap hoor!’ Hoe jonger kinderen zijn hoe enthousiaster vaak onze reacties op de creaties waar ze mee aan komen.

RESTART-DCM Therapie

RESTART-DCM Therapie

‘Is hij niet te jong voor therapie?’ is een vraag die we nog geregeld horen. Deze vraag komt vanuit de verouderde gedachte dat therapie bij stotteren betekent dat een kind anders moet leren praten of dat het vanzelf overgaat. Of dat een kind wel zelf gemotiveerd moet zijn. Deze gedachten kloppen niet.

Stotterende personages in de eindmusical?

Stotterende personages in de eindmusical?

Sommige kinderen liggen er in groep 6 al wakker van: de eindmusical. ‘Hoe moet dat nou toch met mijn stotteren?’, ‘Ik durf nooit op dat podium te gaan spreken’.

Stotteren… of toch broddelen?

Stotteren… of toch broddelen?

Broddelen… het is een nog vrij onbekende term in Nederland. Toch komt broddelen ongeveer net zo vaak voor als stotteren, of zelfs net iets vaker. Hoe komt het nu dat we er dan toch zo weinig over horen?

Stotteren en lezen

Stotteren en lezen

‘Op school gaat het eigenlijk heel goed, alleen voor het lezen zit hij in een extra oefengroepje’. ‘De DMT moet ik nog een keer doen, want daar scoor ik steeds onvoldoende op’. Gelukkig horen we dit soort opmerkingen steeds minder.

Koudwatervrees

Koudwatervrees

Hoe verschillend we als mens ook zijn, we hebben allemaal één ding gemeen. We leven in een binnenwereld én in een buitenwereld. In onze buitenwereld laten we zien hoe we eruit zien en hoe we ons gedragen.

De oorzaak van stotteren

De oorzaak van stotteren

Heb je even? De titel telt slechts vier woorden, maar de blog kan een leestijd van jaren hebben. Dat zal ik je besparen. Er zijn boeken vol geschreven over wat stotteren is en hoe het komt dat mensen gaan stotteren.

De eerste stotters

De eerste stotters

Als je peuter of kleuter net is gaan stotteren is één van de eerste dingen die we jou als bezorgde mama of papa willen laten weten: ‘Jij bent niet de oorzaak van het stotteren’. Eventuele schuldgevoelens mag je loslaten. Dan ontstaat al snel ruimte om te kijken hoe je kan helpen.